دلتنگی مامان ...

نمیدونم چرا این روزا همش دلم تنگ نی نی بودنات میشه با اینکه همیشه گریه میکردی و دوس داشتی بغلم باشی یا وقتی میبردمت بیرون یهویی گریه میکردی تا بغلت کنم شبا تا دیر وقت بیدار بودی و من صبح زود باید بیدار می شدم موقع لباس پوشیدنات که همش ساز مخالف می زدی و دوس نداشتی که پوشکت کنم موقعی که می خواستی دندون در بیاری بی قرار بودی اونقده با انگشتم لثتو ناز کردم که تا یهو یه چیز تیزی مثل سوزن به دستم خوردو کلی جیغ و داد کشیدم از خوشحالی  یا موقعی که واکسن میکردی و منم باهات گریه میکردم تا خوب شی موقعی که اولین بار  ب ب ب گفتی دنیا رو بهم دادی یا موقعی که دق دق میکردی  موقعی که سریال نوروز نقی و میداد وتو با گفتن نقی کلی می خندیدی  موقعی که سفره غذا پهن میشد اونقده دست میزدی تا بهت غذا بدم موقعی  که اولین بار چهار دستو پا اومدی سمت سفره  اولین بار وایستادی راه رفتی نمی دونم احساس میکنم نتونستم زیاد این روزا رو با هم باشیم حتی با گفتن گذشتت کلی اشک میریزم اونم از دلتنگی...خلاصه این روزا چیزی که بهش فکر میکنم اینه ....تو این عکست ٧ ماهته واین اولین عروسکی بود که خودت انتخاب کردی از شهر کتاب  ببین چه جوری ذوق میکنی و باهاش بازی میکنی من عاشق این عکستم هر بار که می بینم دلم می خواد بغلت کنم ولی...